Marja Spreeuw
Back to my roots…
“Vergeet nooit waar je vandaan komt,” prentte mijn vader mij vroeger al in. Als jonkie dacht ik simpel aan Hillegom, de Bollenstreek, waar ik geboren was, maar als jongeling begreep ik dat hij een diepere betekenis bedoelde te geven aan zijn uitspraak.
Mams was een schatje; misschien wel veel te lief voor een opstandig Spreeuwtje als ik. Paps was mijn held, mijn rots in de branding, voorbeeld, opvoeder en coach die mijn gedachten kon lezen (daar leek het soms op) en mens… wat heb ik veel van hem geleerd, zowel praktisch als het leven leven. Dankjewel pap, jij gaf op vele manieren kleur aan mijn leven.
Ik was de deur al uit en had de Bollenstreek inmiddels verlaten, toen mijn vader eens uitriep: “Ik wil nog eens een echte Spreeuw aan de muur!”
Nu was ik op dat moment van het platte vlak (tekenen en schilderen) opgeschoven naar driedimensionale objecten (o.a. steen en keramiek). Mijn reactie: “Ja hallo, PAP!”
Er kwam daarom geen schilderij maar een beeld, van zeepsteen/speksteen. Een beeld dat mijn emoties over dat enorm warme nest waar ik uit voortkom (ons hele gezin!) voor mij vertegenwoordigt. Als ik één woord moet kiezen… LIEFDE.
Maar voor en ván mij zit er nog zoveel meer in.
En ja, hij was hevig geëmotioneerd toen ik hem, paps, Japie, het beeld onthulde. Dat was het grootste compliment dat ik mocht ontvangen.