1.05 Marcel Kranendonk
Egon III (2023)
Foto op hahnemühle fine art papier, 30x45 cm
Als jonge jongen die opgroeide in een dorp, vond ik het moeilijk om rolmodellen te vinden. Zeker toen ik erachter kwam dat ik homoseksueel ben. Ik voelde mij een buitenbeentje en herkende mijzelf niet in de mensen om mij heen. Via internet zocht ik naar mensen in wie ik mij kon herkennen, die hetzelfde zijn als ik. Ik plaatste hen op een voetstuk en verhief hen tot een onhaalbaar ideaal.
Die fascinatie heeft ook zijn weg gevonden in mijn kunst. Ik onderzoek de lusten en lasten van mijn lijf, hoe het mij vertrouwd is maar tegelijkertijd ook onveilig laat voelen. Ik zoek naar uitingsvormen voor mijn seksualiteit, mijn verlangen naar schoonheid en zoek daar nog steeds naar in de mensen in wie ik mijzelf herken.
Zo heb ik ook de zelfportetten van de Oostenrijkse kunstenaar Egon Schiele leren kennen.
In 2023 besloot ik een aantal van zijn zelfportretten na te maken met mijn eigen lijf, in een poging mijn lijf mooi te vinden en mij er zelfzeker en vertrouwd in te voelen. Ik liet het beschilderen door Naomi Denteneer (Nova Denna) en fotograferen door Monique Hebly en Yvonne Jansen (MY-foto).
Zoals Friedrich Stern in 1912 over het werk van Egon Schiele schreef:
“ook hier een ‘zelfportret’, dat slechts moeilijk te herkennen is omdat de ontbinding te ver gevorderd is waardoor, aangetast hij zijn jonge gelaat meende te moeten afbeelden. Dat is toch triest…”
Met een zelfportret creëer ik afstand tot wie ik zelf ben maar kom ik er niet los van. Het is voor mij daardoor verontrustend en wonderschoon tegelijkertijd en is een lijfelijke vertaling van de curiositeit die ik mij soms voel in het dagelijks leven.