Aerjen Tamminga
Wolken kijken
Ik houd van kunst zoals ik van wolken houd: om in te verdwalen. Een wolk is vaak wit of grijs – de kleur ontstaat door het licht eromheen, door het moment, door hoe je kijkt. Dat is voor mij precies wat kunst mag zijn: iets wat verandert, iets wat je zelf inkleurt.
Als ik schilder begin ik niet met een plaatje in mijn hoofd, wat ik dan op het doek najaag. Juist het tegenovergestelde: ik begin met verf op het doek en breng patronen, lagen en beweging aan. Ik kijk naar wat ik zie ontstaan en volg wat me interesseert. Ik breng dus niet wat ik zie over in mijn kunst, maar gebruik juist mijn kunst om te zien.
De kleuren komen vanzelf, de vormen zoeken hun weg. Ik laat ruimte open, want ik vind kunst spannender als het nog niet af is. Als het nog beweegt, nog ademt, nog iets vraagt. Geen gesloten verhaal, maar een uitnodiging om zelf betekenis te geven.
En ik hoop dat jij dat ook ervaart – dat je even stil mag staan, iets mag voelen of verzinnen. Zoals je soms omhoog kijkt en prachtige figuren in de wolken kan zien. Mijn bijdrage aan deze expositie is een kleurrijk verhaal van drie schilderijen, maar niet in woorden. De kleuren vertellen iets – hopelijk nodigen ze je uit om zélf een verhaal te maken.